Espİrİlİ Nİckler

Biz o kadar fakirdik ki; mahallemizde gökkuşağı bile siyah beyaz çıkardı

—biz o kadar fakirdik ki; masraf olmasın diye ben 7 yaşına kadar doğmadım. Ağabeyimi de gazete verdi.

—biz o kadar fakirdik ki; misafirliğe giderken bineceğimiz dolmuşun arkasından koşmak suretiyle takip ederdik

—biz o kadar fakirdik ki; eve gelen misafirleri yerdik

—biz o kadar fakirdik ki; peynirimiz yoktu her sabah tenekenin içine girer peynir taklidi yapardık

—biz o kadar fakirdik ki; biber çekirdeklerinden çorba yardık

—biz o kadar fakirdik ki; ağabeyimin eskilerini kendi giyerdi ben çıplak dolaşırdım

—biz o kadar fakirdik ki; ne sen sooor ne ben söyleyeyim kuracak cümlemiz bile yoktu yani.

—biz o kadar fakirdik ki; tuvalet kâğıdını kurutup kurutup kullanırdık

—biz o kadar fakirdik ki; kokain yerine tebeşir tozu çekerdik.

—biz o kadar fakirdik ki; okul karnesini karneyle aldığımı bilirim

—biz o kadar fakirdik ki; kasabı manavı geçtik köpeğe kemik borcumuz vardı

—biz o kadar fakirdik ki; dilencilerin paralarını çalar counter oynamaya giderdik

—biz o kadar fakirdik ki; Hint fakirleri dayanamayıp misyonlarını bize devrettiler.

—biz o kadar fakirdik ki; okula jaguarla gidip geldim senelerce, yok yani bildiğin jaguar deh diyordum gidiyordu kırmızı ışıkta durmak sorun oluyordu çok zorluk çektik çook…

—biz o kadar fakirdik ki; eskimesin diye aynaya bakmazdık

—biz o kadar fakirdik ki; Fakir BAYKURT bizim idolümüzdü duvara posterini asardık duvarda desteksizdi çiviyi çakınca yıkılmıştı zaten

—biz o kadar fakirdik ki; siyah beyaz televizyonumuz bile yoktu bizim televizyon sadece siyahtı bizim kadar fakir olan komşumuzun beyaz televizyonuyla yan yana koyar öyle seyrederdik ya.

—biz o kadar fakirdik ki; küçük kardeşimi acıkınca yemiştik ağabeyimde akşam gelip hani bana hani bana demişti. Rahmetli….

—biz o kadar fakirdik ki; meteliğe atacak kurşunumuz bile yoktu bizde taş atardık

—biz o kadar fakirdik ki; babamdan tokat yerdik başka şey yoktu bir tokadı 4 kişi paylaştığımız günler oldu

—biz o kadar fakirdik ki; sinekler bize değil biz sineklere konuyorduk.

—biz o kadar fakirdik ki; kelimelerimizi tartarak konuşurduk günlük kotayı aşınca babamız falakaya yatırırdı